υποτάκτρια

ἡ, Μ

(για μοναχή) αυτή που βρίσκεται υπό πνευματική καθοδήγηση ή που τηρεί ορισμένο κανόνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑποτάσσω (πρβλ. ὑποτάκτης, ὑποτακτικός) + κατάλ. θηλ. -τρια (πρβλ. ποιή-τρια, σφάκ-τρια)].